zaterdag 31 januari 2009




Blokkade Gaza: misdaad tegen de menselijkheid

door Astrid Essed

Treffender dan lange rapportages of dit artikel, weerspiegelen deze door andere bronnen bevestigde citaten, de aan de Gazaanse bevolking aangedane misdaden, die nog afgezien van de inhumaniteit, misdaden tegen de menselijkheid kunnen worden genoemd.

Opgedragen aan de bevolking van Gaza

No electricity, people are going hungry, no bread, and no medicine and lots of things that are missing. people are out in the streets now calling for the world to end the starvation and siege. It might be that people's only option is to break out the borderline and go to Egypt and get food. It's scary here. no bread, no water at home where I am. I have some leftovers biscuits from two days ago. but my laptop batteries will be flat soon. I will find a new agency from those who have electricity generators to recharge my laptop and keep online, if you don't hear from me this is why. Again, I fear Israëli warplanes will bomb the people in the streets. people are in lines trying to find bread. I never seen this in all my 23 years life!´

Mohammed Omer

''Only prompt, innovative and courageous political action can change the harsh reality of this long-standing occupation, restore normal social and economic life to the Palestinian people, and allow them to live their lives in dignity '' Rode Kruisrapport ''Dignity Denied''Het eerste, huiveringwekkende citaat is een door de Gazaanse journalist Mohammed Omer verzonden noodkreet, zoals hij er de afgelopen periode een aantal heeft verstuurd [1].

Het refereerde aan de recentelijke Israëlische algehele afgrendeling van Gaza, die eerst na zware internationale druk enigszins is versoepeld. Een via haar netwerk door schrijfster dezes ontvangen SMS'je berichtte het recentelijke Israëlische bombardement op het Palestijnse ministerie van Binnenlandse Zaken.

Ik citeer:

'' Just now. Blood and flesh. 20 people just killed in the ministry of interior and a wedding now.. More bomings.Are called today. M January 17, 2008, 15.40 hrs Netherlands time''

Treffender dan lange rapportages of dit artikel, weerspiegelen deze door andere bronnen bevestigde citaten, de aan de Gazaanse bevolking aangedane misdaden, die nog afgezien van de inhumaniteit, misdaden tegen de menselijkheid kunnen worden genoemd. Dat bovendien een neutrale organisatie als het Internationale Rode Kruis, naar aanleiding van haar rapport ''Dignity Denied'', oproept tot ''moedige politieke actie'', is naast het getuigenis van Mohammed Omer, een bittere bevestiging van het de Gazaanse bevolking aangedane humanitaire leed.

A Israëlische blokkades en humanitaire gevolgen voor de Gazaanse bevolking

Nog afgezien van het vrijwel dagelijkse leed, door de Israëlische militaire aanvallen, heeft de reeds ernstige humanitaire crisis van de burgerbevolking werkelijk dramatische vormen aangenomen sinds de Amerikaans-Europese economische boycot van de op democratische wijze tot stand gekomen Hamas verkiezingsoverwinning dd januari 2006 en de daarop volgende Israëlische blokkades van het Gaza-gebied.

Het gevolg voor de burgerbevolking is geweest en tot op heden: Een groot gebrek aan medicijnen en eerste levensbehoeften en het door het tekort aan brandstof en stroom slecht tot zeer slecht functioneren van plaatselijke Palestijnse ziekenhuizen. Het welhaast meest gruwelijke, zichtbare gevolg van de blokkade zijn de aan het grensgebied met Israël overleden zieken, die geen toestemming kregen, naar Israëlische ziekenhuizen af te reizen.

1 Het uitroepen van Gaza tot vijandelijk gebied

In september 2007 werd Gaza door de Israëlische autoriteiten uitgeroepen tot ''vijandelijk gebied''. In het woordenboek van de Israëlische regering en leger impliceerde dit, dat alle Gazaanse bewoners, burgerbevolking of strijders, tot ''vijandelijke doelen'' werden uitgeroepen. Een dergelijk patroon staat niet op zichzelf. Ook tijdens de aanval op Libanon dd juli 2006, werd het legitiem geacht, niet-gevluchte Libanese burgerbevolking, als ''legitiem militair doelwit'' te beschouwen [2].

Niet alleen is een dergelijke militaire opstelling tegen een ongewapende burgerbevolking weerzinwekkend, bovendien is het in strijd met het Internationaal Humanitair Recht, dat onverbloemd stelt, dat er te allen tijde, door alle conflictpartijen, een onderscheid gemaakt dient te worden tussen combattanten [militairen en strijders] en non-combattanten Ook gold deze illegale ''Israëlische verklaring'', behalve een legitimatie voor de daaropvolgende Israëlische blokkades van Gaza [waarvan overigens al veel eerder met enige regelmaat sprake was], als rechtvaardiging voor de plaatsvindende willekeurige militaire aanvallen op Gaza.

2 Patroon Israëlische militaire aanvallen in Gaza

Reeds in eerdere artikelen heeft schrijfster dezes aangegeven, dat de Israëlische aanvallen op Gaza in strijd zijn met bovengenoemd Humanitair Recht, aangezien zowel qua schietgedrag in woonwijken als bij de keuze van non-precisiewapens bij bombardementen [bijvoorbeeld bombardementen van vluchtelingenkampen met F 16's ], ieder onderscheid tussen burgers en Palestijnse strijders wegvalt [3].

Een groot aantal burgerslachtoffers is hiervan in de loop der jaren het gevolg geweest. Deze slachtoffers werden eveneens veroorzaakt door de illegale Israëlische buitengerechtelijke executies van activisten en leiders van Palestijnse politieke groeperingen, die veelal de vorm aannamen van beschietingen van auto's in drukke straten of marktpleinen, waardoor nietsvermoedende voorbijgangers werden getroffen, en luchtbombardementen op woonwijken, vluchtelingenkampen en flatgebouwen. Ook recentelijk nog zijn bij een Israëlisch luchtbombardement op het Palestijnse ministerie van Binnenlandse Zaken, tenminste 20 Palestijnse burgers om het leven gekomen

3 Israëlische blokkades van het Gaza-gebied

Ook de Israëlische blokkades van het Gaza-gebied zijn geen nieuw verschijnsel, maar een sinds jaar en dag gehanteerde tactiek, die verwoestende gevolgen heeft gehad voor de burgerbevolking Economisch: Een groot aantal Gazanen was en is voor de eerste levensbehoeften afhankelijk van werk in Israël en werd en wordt dus, samen met familie en gezinnen, zwaar getroffen door deze blokkades. Medisch: Zowel door de directe blokkade van de grensovergang Eretz met Gaza als door de gehele of gedeeltelijke blokkade van levensnoodzakelijke grondstoffen als brandstof en elektriciteit, is er een zeer zorgwekkende medische situatie ontstaan. Ernstig zieken worden bij de grens tegengehouden, ziekenhuizen functioneren slechts zeer gedeeltelijk [met name operatiekamers] en de noodzakelijke medicijnen bereiken de burgerbevolking niet.

Voedselvoorzieningen: Een hongersnood is in feite al uitgebroken, aangezien Gaza, dat grotendeels afhankelijk is van buitenlandse hulp, niet alleen is getroffen door de genoemde internationale boycot, maar eveneens door de gehele of gedeeltelijke Israëlische blokkades, die noodzakelijke VN hulp hetzij met mondjesmaat, hetzij in het geheel niet doorlaat, al naar gelang de ''pet'' van het Israëlische beleid staat. Wel is er onlangs zulke zware internationale kritiek gekomen op de totale afgrendeling van Gaza, dat Israël zich gedwongen zag, met mondjesmaat weer brandstof door te laten.

Het moge echter evident zijn, dat dat niet genoeg is om de ontstane humanitaire rampsituatie te beëindigen. Daarom is het toe te juichen, dat de Egyptische autoriteiten, althans tot op heden, de grens met Gaza niet hebben gesloten, zodat de burgerbevolking, die door Israël in een wurggreep wordt gehouden, zich kan bevoorraden. Israëls verplichting als bezettende macht Het weerzinwekkende van een oorlog tegen de burgerbevolking [want dat is het de facto en de jure] is al genoemd. Nog niet belicht is het feit, dat Israël, als zijnde ''bezettende macht'' in Gaza, een internationaal-rechtelijk verplichting heeft, de veiligheid , het welzijn en de welvaart van de bezette Gazaanse bevolking te garanderen.

Israël voert daartegen aan, dat zij door de terugtrekking van de troepen in 2005, geen bezettende macht is. Dit is niet juist, aangezien Israël nog steeds het Gazaanse luchtruim en de grenzen controleert Collectieve straf Bij dergelijke Israëlische blokkadeacties is tenslotte sprake van een ''collectieve straf'', die verboden is volgens het Internationaal Recht [4].

4 Israël's ''rechtvaardiging''

Bij iedere Israëlische militaire actie en deze blokkades worden als ''rechtvaardiging'' de Palestijnse beschietingen op o.a. het Israëlische stadje Sderot aangevoerd. Het is evident, dat dergelijke willekeurige aanvallen illegaal zijn en in strijd met het Internationaal Humanitair Recht'. Hoewel zij doorgaans slechts schade aanrichten, zijn er in het verleden wel degelijk doden en gewonde burgerslachtoffers gevallen. Net als in het Israëlische geval is er dan sprake van ernstige mensenrechtenschendingen [5].

Dit houdt echter voor Israël geen enkele rechtvaardiging in, de humanitaire rechten van de Palestijnse burgerbevolking te schenden, net zomin als van Palestijnse zijde als argument de Israëlische bezetting en de ongelijke militaire machtsverhoudingen kunnen worden aangevoerd. Te allen tijde moeten zowel Israëlische als Palestijnse burgers door beide conflictpartijen worden ontzien.

5 Israëlische blokkade: MISDAAD TEGEN DE MENSELIJKHEID

Nog niet is belicht het feit, dat deze Israëlische blokkade tegen een weerloze urgerbevolking, een misdaad tegen de menselijkheid is. Toelichting: Volgens het Statuut van het Internationaal Strafhof zijn misdaden tegen de menselijkheid, naast genocide, slavernij, willekeurige detentie, marteling en politieke, religieuze en raciale vervolging, eveneens '' onmenselijke daden, indien deel uitmakend van een wijdverbreid of stelselmatig patroon'' [6].

In het geval van de jarenlange systematische gehele of gedeeltelijke Israëlische blokkades van Gaza, wetend, dat dit de burgerbevolking in ernstige mate treft, kan er zeker van ''misdaden tegen de menselijkheid'' gesproken worden. Overigens dient te worden opgemerkt, dat ook de humanitaire situatie op de bezette Westelijke Jordaanoever, door de Muurbouw, uitbreiding van de nederzettingen en Israëlische militaire strafmaatregelen, steeds onhoudbaarder wordt. Men leze hiervoor het in het notenapparaat vermelde Rode Kruisrapport ''Dignity Denied''

6 Hoofd en medeverantwoordelijken

Het staat buiten kijf, dat Israël voor de humanitaire ellende van de bezette Palestijnse bevolking de hoofdverantwoordelijke is. Echter, niet de enige verantwoordelijke. In de eerste plaats is verantwoordelijk de VS, die persisteert in het geven van zowel economische, militaire en politieke steun aan Israël en als voortrekker van de internationale boycot van de destijds democratisch gekozen Hamas-regering, een boycot, die voornamelijk de Gazaanse bevolking ernstig treft. Maar eveneens is verantwoordelijk de EU, die is meegegaan in deze boycot [al werd deze zo nu en dan versoepeld, de gevolgen blijven merkbaar] en bij alle daarna en daarvoor opgelegde Israëlische blokkades, de krokodillentranenpolitiek van ''geen daden, maar woorden'', bleef bedrijven, zonder daaraan politieke consequenties te verbinden [7].

7 De crux, de Israëlische bezetting: Hetgeen echter de internationale gemeenschap, althans de Westerse landen, weigeren te erkennen, is dat de crux gelegen ligt in de nu reeds 40 jarige Israëlische bezetting, nederzettingenpolitiek en de aan deze bezetting inherente onderdrukkin, vernederingen en mensenrechtenschendingen. Er wordt niet uitgegaan van de uitvoering van VN-Veiligheidsraadsresolutie 242 dd 1967 tot terugtrekking van die Israëlische bezetting, de ontmanteling van het door bezet Palestijns gebied lopende Muur [indachtig het ICJ advies dd juli 2004] en de ontmanteling van de illegale nederzettingen [8].

Om deze reden is ieder ''vredesinitiatief'' gedoemd tot mislukken. Niet alleen is er geen sprake van gelijke partijen, maar een onderhandeling tussen bezetter en onderdrukte, bovendien wordt zowel door Israël en de VS [hetgeen te verwachten is], maar ook door de EU, de Israëlische bezetting hetzij ontkend, hetzij gebagatelliseerd. De Palestijnse aanvallen op Israëlische burgerdoelen zijn verwerpelijk en illegaal, maar komen voort uit het voortduren van deze Israëlische bezetting, het steeds meer scheppen van''facts on the ground'' door de nederzettingenuitbreiding in de Westelijke Jordaanoever, de Muurbouw en alle Israëlische represaillemaatregelen, nu en vanaf het begin van de bezetting. De enige manier om werkelijke vrede te bewerkstelligen in het Midden-Oosten is het naleven van het Internationaal Recht in de vorm van bovenstaande resoluties [ook tav de nederzettingen gelden er een aantal] , alsmede de andere humanitaire rechtsverdragen.

Het uithongeren van de Palestijnse burgerbevolking en het continueren van de bezetting zal slechts verdere polarisatie in de hand werken, met alle voorspelbare gevolgen van dien Epiloog: Persoonlijk woord: Vanuit deze plek zou ik tegen de Gazaanse bevolking willen zeggen: Hou vol, hoe moeilijk het ook is. Een op onrecht en onderdrukking gebaseerd bezettingsregime mag niet het laatste woord hebben. Het recht op vrijheid en zelfbeschikking is een van de meest fundamentele mensenrechten.

Voetnoten:

[1] Mohammed Omer is een 23 jarige journalist uit het Gazaanse Rafah, die sinds zijn zestiende jaar, met groot persoonlijk risico, verslag doet van de politiek-humanitaire gevolgen van de Israëlische bezetting

[2] Zie ook: http://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1416

[3] http://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=894

[4] Artikel 33, 4e Conventie van Geneve http://www.icrc.org/ihl.nsf/7c4d08d9b287a42141256739003e636b/6756482d86146898c125641e004aa3c5

[5] Deze Palestijnse aanvallen vinden plaats met ongerichte wapens, waardoor van te voren niet duidelijk is, of er nu burgers of militairen worden getroffen Dit is in strijd met het Internationaal Humanitair Recht, dat voor alle conflictspartijen het maken van dat onderscheid verplicht stelt

[6] http://www.amnesty.nl/encyclopedie_lemma/1380

[7] Formeel worden door de EU met enige regelmaat Israëlische oorlogsmisdaden zoals de militaire aanvallen in Gaza en de blokkadeacties veroordeeld, maar in de praktijk worden daaraan geen politieke consequenties verbonden. Zo zou zij ertoe over kunnen gaan, het Associatieaccoord met Israël op te schorten cq op te zeggen, maar dit is maar een keer overwogen, tijdens de Israëlische aanval op Jenin Toen echter waren de tegenstemmers de notoire pro-Israëllanden Groot-Brittannië, Nederland en Duitsland.

[8] Volgens het Internationaal Recht zijn alle in bezet gebied gebouwde Israëlische nederzettingen illegaal [als zijnde in strijd met artikel 49, 4e Conventie van Geneve]

Notenapparaat:

Artikel tav internationale boycot democratisch gekozen Hamas regering

http://www.vrede.be/nieuw_view.php?id=775

http://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1384

http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/2007/09/01/gaza-terugblik/

http://stopusa.be/scripts/texte.php?section=BUBG&langue=2&id=24485

Verklaring door Israël van Gaza als ''vijandig gebied''

http://www.kibush.co.il/show_file.asp?num=22431

Humanitair-medische implicaties van de Israëlische blokkade: Rode Kruisrapportage ''Dignity Denied''

http://www.icrc.org/Web/Eng/siteeng0.nsf/html/palestine-report-131207

http://www.icrc.org/web/eng/siteeng0.nsf/html/palestine-interview-250108?opendocument

Human Rights Rapportage Amnesty International

http://hrw.org/english/docs/2008/01/26/isrlpa17891.htm

http://hrw.org/english/docs/2007/10/29/isrlpa17198.htm

Caritas

http://www.caritas.org/jumpNews.aspidLang=ENG&idChannel=1401&idUser=0&idNews=4884

Amnesty International

http://www.amnesty.org/en/news-and-updates/news/gaza-must-not-be-cut-world-20080125

Btselem http://www.btselem.org/english/Press_Releases/20080124.asp

Artikel Mohammed Omer:

http://countercurrents.org/omer220108.htm

Mohammed Omer:

http://www.novatv.nl/index.cfm?ln=nl&fuseaction=artikelen.details&achtergrond_id=9636

http://news.newamericamedia.org/news/view_article.htmlarticle_id=d85cea2322312e2f1ec429d29a543f91

Schokkende foto's

http://www.docjazz.com/dutch/Joomla/content/view/139/

http://rafah.virtualactivism.net/news/todaymain.htm

http://www.rafahtoday.org/

http://electronicintifada.net/v2/article6187.shtml

http://www.stopdebezetting.nl/modules/news/article.php?storyid=117

[voor direct bovenstaande link naar website Stop de Bezetting Zie: Foto's misdaden tegen het Palestijnse volk]

Misdaden tegen de menselijkheid:

http://www.amnesty.nl/encyclopedie_lemma/1380

Gaza's status als bezet gebied

http://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1113

Israëlische nederzettingenuitbreiding in de Westelijke Jordaanoever

http://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1198

Andere literatuur:

http://www.internationalviewpoint.org/spip.php?article1286

http://www.phr.org.il/phr/article.asp?articleid=536&catid=55&pcat=-1&lang=ENG

http://www.phr.org.il/phr/article.asp?articleid=538&catid=55&pcat=-1&lang=ENG

http://www.engineeringnow.nl/redactie/redactie_detail.asp?iNID=12135

Bron: http://www.stopdebezetting.com/artikelen/blokkade-gaza-misdaad-tegen-de-menselijkheid.html

zondag 11 januari 2009


Moord in Gaza, maar waarom precies?

Op zaterdag de 27e december begon de zionistische bezettingsstaat een reeds verwachte aanval op Gaza in bezet Palestina. In totaal werden door zionistische F16's en grond-raketten meer dan honderd aanvallen uitgevoerd op dertig verschillende doelen, veelal politiestations, in één van 's werelds meest dichtbevolkte gebieden. Het aantal mensen dat hierbij is omgekomen is zeker 195. Meer dan 750 anderen raakten gewond, van wie 120 in kritieke toestand verkeren. Verwacht wordt, echter, dat het aantal doden en gewonden verder zal stijgen omdat nog steeds mensen onder het puin worden gehaald - dood en levend.


Volgens de zionistische bezettingsstaat is de aanval een voorbeeld van gerechtvaardigde zelfverdediging: een reactie op enkele dagen van raketaanvallen op de zionistische bezettingsstaat vanuit Gaza. De aanval werd reeds verwacht omdat Ehud Olmert, premier van de zionistische bezettingsstaat, deze enkele dagen geleden feitelijk al aankondigde in een interview met het Saoedische "Al Arabiyya TV". In het interview wendde Olmert zich direct tot het volk van Gaza en riep hen op Hamas af te zetten als leiders in Gaza. En hij waarschuwde hen voor wat zou volgen als zij dit niet zouden doen, Hamas zouden laten zitten en raketaanvallen vanuit Gaza op de zionistische bezettingsstaat niet zouden laten stoppen: "Ik zeg hen nu, en dit is mogelijk de laatste minuut, stop ermee. Wij zijn sterker."
En een woordvoerder van het leger van de zionistische bezettingsstaat zei daarom naar aanleiding van de aanval op Gaza: "We hebben de burgerbevolking van de Gazastrook gewaarschuwd voor onze aanvallen. Hamas is geheel verantwoordelijk voor deze situatie. Dit is slechts het begin."



Natuurlijk is dit is propaganda-praat waarmee de zionistische bezettingsstaat haar acties probeert te rechtvaardigen. Voor de werkelijke reden achter deze zionistische agressie in Gaza door de zionistische bezettingsstaat moet teruggegaan worden in de geschiedenis.

Hamas is in 1987 opgericht door sjeich Achmed Jasien en ‘Abdel Aziz al Rantissi als paramilitaire beweging, met als doel de zionistische bezetting van Palestina te beëindigen middels gewapende strijd. Vanwege dit standpunt is de beweging gans haar bestaan door Amerika en de zionistische bezettingsstaat aangeduid als "vijand". Maar, omdat de beweging onderwijs en gezondheidszorg organiseert in de bezette gebieden, kende ze onder het volk van Palestina toch goede populariteit.

In tegenstelling tot het leiderschap van de Fatah-partij van Jasser Arafat dat zich schaarde achter het Amerikaanse plan voor Palestina en daarmee instemde met het weggeven van het land van Palestina aan de zionistische bezettingsstaat, hield Hamas lange tijd vast aan de principes waaronder de beweging was opgericht, de bevrijding van gans Palestina middels gewapende strijd zonder compromissen. Voor deze reden werden zowel sjeich Achmed Jasien als ‘Abdel Aziz al Rantissi in 2004 vermoord door de zionisten.

Het nieuwe leiderschap van Hamas liet zich in 2005 registreren als politieke partij, om deel te kunnen nemen aan de verkiezingen in Palestijnse bezette gebieden van januari 2006. Daar de Fatah-partij op dat moment nog verreweg de meeste aanhang genoot onder de Palestijnen, werd dit niet gedaan met de intentie om de macht te grijpen binnen de bezette gebieden. De hoop was meer om enkele plaatsen in het parlement van de Palestijnse Autoriteit te krijgen, om zo de macht en invloed van de corrupte Fatah-partij te beperken.

Echter, de Amerika en de zionisten zagen in deze actie van Hamas een mogelijkheid om de partij weg te krijgen van haar doelstelling om de zionistische bezettingsstaat te vernietigen. Daarom zorgden zij ervoor dat in de aanloop naar de verkiezingen verschillende schandalen betreffende Fatah in de media verschenen, waardoor de populariteit van Fatah in korte tijd sterk afnam onder de Palestijnen. Tegelijkertijd gaven ze Mahmoed Abbas, de leider van Fatah, de opdracht om de verkiezingen niet uit te stellen maar op de geplande datum plaats te laten vinden. Hierdoor zorgden Amerika en de zionisten ervoor dat Hamas volledig onverwacht de verkiezingen won. Waardoor het in de positie van "verantwoordelijk voor het Palestijnse volk in bezet Palestina" werd gemanoeuvreerd.

Door Hamas deze positie te geven hoopten Amerika en de zionisten de beweging te kunnen dwingen tot het verlaten van het doel om de zionistische bezettingsstaat te vernietigen. En om in plaats hiervan in te stemmen met de opdeling van bezet Palestina, zodat de zionistische bezettingsstaat het grootste deel van bezet Palestina zou mogen met toestemming van de Palestijnen.

Eenmaal Hamas het leiderschap gegeven werd zorgden Amerika en de zionisten ervoor dat Fatah de confrontatie zocht met haar, om de Palestijnen onderling te verdelen en om de gevoelens van sympathie voor het volk van Palestina in de rest van de wereld te verminderen. Dit resulteerde erin dat in de zomer van 2007 Fatah de controle overnam op de West Bank, en dat Hamas de controle nam over Gaza.

Hierna intensiveerden Amerika en de zionisten de druk op Hamas. Enerzijds kwamen zij met plannen om miljarden dollars beschikbaar te stellen aan Fatah, zodat de economie opgebouwd zou kunnen worden in de West Bank en de levens van de Palestijnen daar verbeterd zouden kunnen worden. Anderzijds zorgden ze ervoor dat Hamas en Gaza volledig geïsoleerd werden. De grensovergangen tussen Gaza en de zionistische bezettingsstaat werden gesloten, en ook Egypte kwam Amerika en de zionisten te hulp door de Rafah-grensovergang tussen Gaza en Egypte te sluiten. Het plan was de Palestijnen te laten zien dat meewerken met Amerika en de zionisten en het opgeven van bezet Palestina aan de zionisten, zoals Fatah deed, een goed leven tot gevolg zou hebben. Terwijl niet meewerken zoals Hamas deed desastreuze gevolgen zou hebben.

Dit plan van Amerika en de zionisten werkte tot op een bepaalde hoogte. De bevolking van Gaza werd langzaam maar zeker uitgehongerd door de gesloten grenzen en in reactie werd Hamas alsmaar meer bereid om te onderhandelen met de zionistische bezettingsstaat. Haar leiders verklaarden de "twee-staten-oplossing" van Amerika, waaronder de Palestijnen moeten instemmen met het feit dat het grootste deel van de bezette gebieden "Israël" wordt, onder bepaalde voorwaarden te kunnen accepteren. En in juni 2008 kwam Hamas met de zionistische bezettingsstaat zelfs een staakt-het-vuren overeen. Wat betekent dat Hamas en de zionistische bezettingsstaat ondertussen contacten opgebouwd hadden voor overleg en communicatie, terwijl Hamas voorheen verklaarde de zionistische bezettingsstaat niet te erkennen en nooit te zullen erkennen.

Amerika en de zionisten waren hiermee nog niet volledig tevreden, echter. Zij willen een formele verklaring dat Hamas afstand doet van haar oorspronkelijke doelstelling van bevrijding van Palestina, en in plaats hiervan officieel instemt met weggave van het Palestijnse land aan de zionisten. Zij willen dat Hamas volledig gaat samenwerken met de zionisten, precies zoals Fatah al eerder besloot te zullen doen. Daarom bleven Amerika en de zionisten Gaza onder druk houden, ook nadat het staakt-het-vuren tot stand gebracht was.

De zionisten kwamen sinds deze overeenkomst de afspraken die zij aangegaan waren niet na. Zij bleef de grenzen van Gaza gesloten houden. De Amerikanen gebruikten tegelijkertijd hun agenten om de problemen voor het volk van Gaza verder te verergeren, waardoor de druk op Hamas verder opgevoerd zou worden. Egypte hield de Rafah-grensovergang dicht en haar politie zorgde ervoor dat aan de smokkel tussen Egypte en Gaza een einde kwam. En Mahmoed Abbas van Fatah verklaarde dat hij af zou treden indien de zionistische bezettingsstaat omstreeks 40 Hamas-leden vrij zou laten uit de gevangenis. Zo werd de zionistische bezettingsstaat een reden gegeven om ook deze belofte niet na te hoeven komen.

In November 2008 kwam het einde van het tijdelijke staakt-het-vuren in zicht, en Amerika en de zionisten ondernamen vanaf dat moment verschillende acties om de druk op Gaza en Hamas nog verder op te kunnen voeren. De zionisten hielden de grenzen gesloten waardoor het volk van Gaza zonder voedsel kwam te zitten, en ze begonnen verschillende kleine aanvallen uit te voeren op Gaza om de woede onder het volk van Gaza op te voeren.

Zo ontplofte op de 7e december een zionistische raket nabij de boerderij van de familie Sjahien, waardoor zoon Hamzi (21) zwaargewond raakte.

Op de 16e december opende een zionistische Apache helikopter het vuur op journalist Mohammed ‘Abd al Nadi, die verslag deed van een aanval door de zionisten op twee jonge vrouwen even eerder.

Op de 17e december kwam Salah Oekal (46) om het leven toen een zionistische raket insloeg in de tuin van zijn huis.

Op de 18e december sloegen zionistische raketten in op de autogarage van Ijad Faathi Aboe Nasr. En eveneens op de 18e december werd het huis van Mohammed Aboe Nasr vernietigd door zionistische raketten.

Op vrijdag 19 december verliep het tijdelijke staakt-het-vuren tussen Hamas en de zionistische bezettingsstaat.

Op de 20e december raakte het been van Zoehair Washa (48) verbrijzeld nadat een zionistische raket vlak bij hem in de buurt in was geslagen.

En op de 20e december raakten Sari al Sanana (8) en Safi (9) zwaargewond nabij Beit Hanoen, toen zij getroffen werden door een zionistische raket terwijl ze aan het spelen waren. Beide kinderen konden enkel door beademingsapparatuur in leven worden gehouden.

In reactie op dit alles werden vanuit Gaza verschillende raketten afgeschoten op de zionistische bezettingsstaat. En deze raketaanvallen zijn door Amerika en de zionisten aangegrepen om nog een stap verder te gaan in het onder druk zetten van Hamas. Amerika en de zionisten riepen het volk van Gaza op om Hamas af te zetten, en dreigden anders grof militair geweld te gebruiken. Toen de opstand van het volk tegen Hamas uitbleef, toen opende de zionistische bezettingsstaat hun aanval van de 27e december.

Uit dit alles blijkt dat de huidige aanval op Gaza door de zionisten niet een "reactie" is zoals zij beweren, maar onderdeel van een plan voor de lange termijn. Over tijd worden alsmaar weer kleine stapjes genomen die Amerika en de zionisten in staat stellen om de druk op Hamas verder op te voeren. Ondermeer door het volk van Gaza te verhongeren, en nu dus door hen met raketten te beschieten.

Wat derhalve verwacht moet worden is dat Amerika en de zionisten hiermee, het onder druk zetten van de Palestijnen totdat zij allen de opgave van Palestina aan de zionistische bezettingsstaat accepteren, door zullen gaan. De huidige aanval op Gaza en het embargo van Gaza zullen voortgezet worden totdat Hamas een volgende concessie doet aan Amerika en de zionisten. En dit spel zal zich herhalen totdat Amerika en de zionisten Hamas daar hebben waar ze willen. In de hoek van Fatah en Mahmoed Abas, die voor een appel en een ei Palestina verraden hebben.

zondag 4 januari 2009





Wie brengt Israël eindelijk tot bezinning?


De Verenigde Staten blokkeren een uitspraak van de Veiligheidsraad over de gewelddadigheden in de Gazastrook. Dat is een kwalijke zaak. Het Israëlische optreden in de Gazastrook verdient namelijk scherpe afkeuring. Voor dit standpunt is een aantal objectieve criteria aan te wijzen:

1. Zelfverdediging. Israël beroept zich op haar recht op zelfverdediging. Dit militaire optreden zou een reactie zijn op provocaties - willekeurige raketbeschietingen op Israëlisch grondgebied door Hamas vanuit de Gazastrook - en de beëindiging van de wapenstilstand door Hamas. Dat klopt. Ook Israël heeft recht op zelfverdediging, maar niet op de wijze waarop dit nu gebeurd (zie de volgende punten). Bovendien mag niet uit het oog worden verloren dat deze provocaties van Hamas niet het startpunt zijn van dit conflict. Israël houdt de Gazastrook al voor langere duur in een economische wurggreep en ontneemt de Palestijnen een menswaardig bestaan. Door deze wurggreep tracht Israël Hamas ‘los te weken’ van de Palestijnse bevolking. Punt is dat Israël ook de gematigdere partij van Abbas geen enkel perspectief biedt. Kort gezegd: Israël kan zich slechts in zeer enge zin op zelfverdediging beroepen, en nota bene in hoge mate in een situatie die door Israël zelf is gecreëerd.


2. Andere middelen. Alvorens geweldsaanwending aan de orde kan zijn, moeten alle andere middelen hebben gefaald. Israël heeft nagelaten alle andere middelen volledig te benutten. Zie ook punt 1.

3. Proportionaliteit. De geweldstoepassing van Israël overschrijdt alle grenzen van de redelijkheid: er is sprake van disproportioneel geweld. Het aantal (burger)slachtoffers is niet acceptabel.

4. Effectiviteit. Een andere belangrijke afweging in geval van de aanwending van geweld is de vraag of het een effectief middel is. Kunnen de gestelde doelen worden gerealiseerd. Mede door de disproportionaliteit waarvan sprake is, is dat niet het geval. Israël zal niet bereiken dat Hamas wordt geneutraliseerd en Palestijnse gewelddadigheden in de toekomst achterwege zullen blijven.

Kortom: het Israëlische optreden kan geen enkele toets der kritiek doorstaan. Ik heb het nog niet eens gehad over het enorme menselijke leed dat wordt aangericht, de schade die wordt toegebracht aan de infrastructuur en basisvoorzieningen in de Gazastrook, het risico voor escalatie, de bevordering van terrorisme, etc. etc.

Maar deze afwegingen zijn ook bekend bij de Israëlische regering en desondanks wordt gekozen voor grootschalig buitenproportioneel militaire optreden. Klaarblijkelijk wordt een andere ‘balans’ opgemaakt in dit besluitvormingsproces. Het besluit om op deze wijze op te treden in de Gazastrook is niet de uitkomst van een ‘rationeel’ proces, maar vooral van ordinaire persoonlijke en partijpolitieke belangen. Het is namelijk bijna verkiezingstijd en deze campagne maakt daar deel van uit. De huidige regering wil vooral laten zien dat het desastreuze optreden in Libanon tegen Hezbollah in 2006 een eenmalige blunder was en dat zij ook garant kan staan voor de veiligheid van Israël. Daar komt nog bij dat de huidige minister van Buitenlandse Zaken Livni en de minister van Defensie Barak beiden strijden om het partijleiderschap: hoe harder je optreedt hoe groter je kansen, schijnt het motto te zijn. Triest maar waar.


Treurig is dat tot op heden te weinig druk op Israël wordt uitgeoefend om dit land op andere gedachten te brengen. Laten we hopen dat President Obama de Israëlische lobby kan weerstaan, dat de Europese Unie een krachtig standpunt inneemt en dat de Nederlandse regering ook haar verantwoordelijkheid neemt. Dat is het minste wat we kunnen doen.